Γράφει ο φίλος του Petslife.gr, Τάσος
Θυμάμαι ήμουν 10 χρονών, διακοπές στο χωριό μαζί με την αδερφή μου και τους γονείς μας. Είχαμε πάει βόλτα στο κέντρο του χωριού και καθώς είχε βραδιάσει πια γυρνάγαμε στο σπίτι. Φτάνοντας στην είσοδο του φράχτη κατέβηκα από το αμάξι για να ανοίξω την πόρτα και καθώς την άνοιγα άκουσα ένα θρόισμα ανάμεσα στα φύλλα, δεν έδωσα σημασία. Πέρασε το αμάξι και ξανάκουσα το θρόισμα. Πηγαίνοντας να δω τι είναι αντίκρισα ένα μικρό, ολόμαυρο γατάκι!
Ήταν τόσο φοβισμένο αλλά ταυτόχρονα και τόσο καλό και όμορφο! Το πήρα αγκαλιά και πήγα να το δείξω στους γονείς μου. Μέχρι τότε ήταν ανένδοτοι, δεν θέλανε για κανένα λόγο κατοικίδια στο σπίτι. Φαίνεται μόλις το είδαν λύγισαν κι εκείνοι και δέχτηκαν να το πάρουμε μαζί μας!
Το πήραμε, το φροντίσαμε και μέχρι που μας άφησε, μας συντρόφευε κάθε φορά που πηγαίναμε στο χωριό μας αλλά και σε όλα τα ταξίδια μας! Δεν θα ξεχάσω ποτέ την Κανέλα μας!