Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη
Γατούλα μου, σε ευχαριστώ για όλα αυτά που μου πρόσφερες. Δε χρειαζόταν να μου μιλήσεις και όμως μου έλεγες τα πάντα με το βλέμμα σου. Με περίμενες πάντοτε να γυρίσω το βράδυ στο σπίτι επάνω στο κρεβάτι μου και μου έδειχνες την κοιλιά σου με νάζι και περίσσια χάρη.
Γατούλα μου, πόσες όμορφες στιγμές έρχονται στη μνήμη μου όταν σκέφτομαι όλα αυτά που έχουμε περάσει μαζί! Με πόση λαχτάρα ανέβαινες επάνω μου και έπαιζες με όλα τα παιχνίδια που σου έφερνα! Πόσο επιδέξια έβγαζες τα νυχάκια σου και γρατζούνιζες τις μπλούζες μου, πόσο γλυκά νιαούριζες όταν πεινούσες και μου ζητούσες τροφή.
Γατούλα μου, η φιλία που έχτισα μαζί σου είναι ό,τι ωραιότερο μου έχει συμβεί ποτέ. Όλες μου τις χαρές, όλες μου τις λύπες μαζί σου τις πέρασα. Τίποτα δεν μπόρεσε ποτέ να μας χωρίσει. Εκτός από το θάνατο..
Ποτέ δε θα φύγεις από μέσα μου. Όπου βρίσκομαι θα σε θυμάμαι, όσο και αν προχωρήσω μέσα μου θα βρίσκεσαι. Το νάζι και η αθωότητά σου με βοήθησαν να πιστέψω στην αληθινή φιλία, το ενδιαφέρον και τη συμπαράσταση. Και αυτοί που λένε πως τα ζώα δεν μπορούν να καταλάβουν και να αγαπήσουν, είναι ψεύτες και αδαείς. Η αγάπη σου ήταν πάντοτε το καταφύγιό μου, το γλυκό σου μουτράκι πάντοτε γαλήνευε το μέσα μου.
Γατούλα μου, θα μου λείψεις. Σε λίγες δεν μπορώ να σου δείξω το μέγεθος της ευγνωμοσύνης μου. Για εμένα, πάντοτε θα είσαι ζωντανή στη μνήμη μου, πάντα θα θυμάμαι εκείνη τη ναζιάρα που ζήλευε, που αγαπούσε, που νοιαζόταν..
Καλό σου ταξίδι μικρή μου..