Γράφει η φίλη του Petslife.gr, ΥΒΟΝΝΗ ΤΟΜΑ
Μια κρύα μέρα του Μαρτίου, και μετά από μια κουραστική μέρα στη δουλειά ήρθε να με πάρει ο φίλος μου από τη δουλειά μαζί με μια έκπληξη! Ένα μεσαίου μεγέθους ημίαιμο ή όχι (ακόμα δεν είναι σίγουρο) κόλλευ ξεπρόβαλλε δειλά και φοβισμένα από το αυτοκίνητο! Ούτε να την αγγίξω δεν μπόρεσα τόσο φοβισμένη που ήταν η Άμπα! Την αγάπησα από τα πρώτα δευτερόλεπτα που με κοίταξε στα μάτια! Όμως η γνωριμία μας κράτησα μόλις 10 λεπτά. Γιατί καθώς προσπαθούσαμε να την ξαναβάλουμε στο αυτοκίνητο εκείνη ξέφυγε από το λουρί που δεν ήταν καλά σφιγμένο και άρχισε να τρέχει φοβισμένη από τους ήχους των αυτοκινήτων τόσο γρήγορα που την χάσαμε όσο κι αν προσπαθήσαμε να τρέξουμε να την πιάσουμε!!!
Εκείνο το βράδυ δεν θα το ξεχάσω ποτέ ψάχναμε 3 ώρες μαζί και η κτηνίατρος και φίλη μας ακόμα και οι γονείς μου ήρθαν από άλλη περιοχή να βρούμε την Άμπα μας αλλά τίποτα!! Στεναχωρήθηκα τόσο πολύ! Δεν μπόρεσα να πιστέψω τι είχε συμβεί! Ένα συναίσθημα ανευθυνότητας και θυμού για τον εαυτό μου με κατέκλυσε!! Από την ίδια ώρα που χάθηκε η Άμπα μας, κοινοποιήσαμε παντού φωτογραφία της, που μια είχαμε προλάβει ευτυχώς να βγάλουμε, κολλήσαμε αφίσες στις γύρω περιοχές ρωτούσαμε ανθρώπους αν την είδαν!! Όμως μάταια! Για τρεις εβδομάδες κοινοποιήσουμε ξανά και ξανά τρέχαμε στα γύρω μέρη που χάθηκε!! Οι ελπίδες μας λιγόστευαν μέρα με την μέρα!!
Ώσπου μια βροχερή Πέμπτη μας παίρνουν τηλέφωνο και μας ειδοποιούν ότι ένα κόλλευ μεσαίου μεγέθους έχει βρεθεί σε μια πιο μακρινή περιοχή και το έχει μια κοπέλα!!! Αμέσως πήρα τηλέφωνο και κανόνισα συνάντηση! Πήρα και την κτηνίατρο κ φίλη μου για να την αναγνώριση, η οποία την ημέρα που χάθηκε η Άμπα, την είχε εξετάσει! Η καρδιά μου χτυπούσε πολύ δυνατά μόλις έφτασα στην πόρτα της κοπέλας! Σκέψεις όπως τι να κάνω αν δεν είναι αυτή και αν δεν είναι μήπως να υιοθετήσω αυτό! Ήμουν φοβισμένη και μπερδεμένη! Μόλις μας άνοιξε κι μπήκαμε στο σπίτι και την είδαμε η φίλη μου αμέσως κατάλαβα ότι ήταν αυτή κ εγω αμέσως το ένιωσα μόλις με κοίταξε!!! Συγκίνηση και χαρά!! Είχε διασχίσει τη μισή Αθήνα! Ακόμα δεν ξέρουνε πως έφτασε από Καλλιθέα Ζωγράφου! Μάλλον ήθελε πριν καταλήξει σε μας να γνωρίσει την Αθήνα καλύτερα!
Ήταν όμως απίστευτο που βρέθηκε ενώ είχαμε χάσει κάθε ελπίδα να την βρούμε! Ακόμα και σήμερα δεν μπορώ να το πιστέψω που την έχω στο σπίτι δίπλα μου να με ξυπνάει κάθε πρωί για να πάω στη δουλειά με την μακριά μουσούδα της! Ήταν ένα θαύμα!!! Η Άμπα από εκείνη τη μέρα ζει μαζί μας και χαίρεται την κάθε στιγμή της σκυλίσιας ζωής της χωρίς άλλες περιπέτειες!