Γράφει η φίλη του Petslife.gr, Ματίνα
Είναι τόσα πολλά που πρέπει να γράψω αλλά θα μείνω μόνο στο κομμάτι του ενός κατοικίδιου που έχω, την Λίνα. Η Λίνα ήταν μία αδέσποτη σκυλίτσα που περιφερόταν στους αφιλόξενους δρόμους της πόλης ζητιανεύοντας ένα χάδι. Ναι καλά ακούσατε γιατί τα αδέσποτα ζώα το μόνο που θέλουν είναι απλά ένα χάδι. Ζούσε μια ταλαιπωρημένη ζωή, εκτεθειμένη στις αντίξοες καιρικές συνθήκες χωρίς σπίτι, χωρίς φαί και το κυριότερο χωρίς να ξέρει το αύριο. Άραγε θα επιβίωνε, θα έπεφτε θύμα τροχαίου, θα την δηλητηρίαζαν, θα την χτυπούσαν και θα την έδιωχναν, ποιος θα ήταν ο επίλογος κανείς δεν γνώριζε.
Ένα πρωινό στην επιχείρηση που διατηρούσα ,συγκεκριμένα πριν 6 χρόνια οι δρόμοι μας συναντήθηκαν. Ήρθε μπροστά μου με κοίταξε με θλίψη και εγώ την τάισα και της έβαλα νερό. Αυτή η διαδικασία γινόταν καθημερινά. Ξαφνικά μια μέρα έφερε και τα 2 μωρά της που ήταν πολύ ταλαιπωρημένα. Μετά έμαθα ότι τα υιοθέτησαν. Αλλά αυτή δεν ήταν κουτάβι με συνέπεια να μην είναι στην προτίμηση για υιοθεσία. Αλλά εγώ όρισα αλλά σχέδια για να της αλλάξω την μοίρα και να κάνω την διαφορά. Αψήφησα τον ορισμό αδέσποτο, αψήφησα τον ορισμό ράτσα, αψήφησα τον ορισμό κουτάβι και έκανα μία καινούρια σελίδα στην ζωή μου, την όρισα μέλος της οικογένειας μου. Την πήγα στην κτηνίατρο, την στείρωσα, την εμβολίασα και της έδωσα αυτό που πραγματικά ζητά ένα αδέσποτο ζώο αγάπη και οικογένεια.
Η Λίνα παρόλο που ζούσε στον δρόμο ήταν από την αρχή πολύ αξιοπρεπής, καθαρή και εναρμονίστηκε αμέσως με τον τρόπο ζωής μου. Το πρωί ερχόταν μαζί μου στην δουλειά, το μεσημέρι σπίτι, το απόγευμα πάλι δουλειά και το βράδυ σπίτι. Σαν ενήλικο ζώο δεν έκανε ζημιές στο σπίτι ούτε λέρωνε ποτέ μέσα. Από φέτος που έκλεισα την επιχείρηση μου είμαστε πιο πολλές ώρες μαζί, την παίρνω συνοδηγό στο αυτοκίνητο, κάτι που η ίδια λατρεύει και γενικά είμαστε συνέχεια μαζί. Δεν μετάνιωσα ποτέ που την υιοθέτησα και δεν μπορώ να φανταστώ πόσο μίζερη θα ήταν η ζωή μου χωρίς αυτήν.
Όποιος δεν έχει γνωρίσει αυτό το κομμάτι στην ζωή του, δηλαδή την συμβίωση με κατοικίδιο ζώο νομίζω ότι αφήνει ένα μεγάλο κενό. Ελπίζω να σταματήσει κάποτε στην χώρα μας ή κακοποίηση και η εγκατάλειψη ζώων και γενικά να υπάρχει μια ομαλή συμβίωση ανθρώπων-ζώων γιατί όλοι μαζί συνθέτουμε τους κρίκους της γης. Αυτή είναι η δικιά μου ιστορία για την Λίνα την αγαπημένη μου σκυλίτσα και θα είμαστε μαζί μέχρι τέλους ότι και αν συμβεί.